martes, 12 de enero de 2010

Y todo por ese maldito temor...

Por el miedo a caer, a no crecer, a fracturarnos una y otra vez,
a herir nuestra mente o nuestro corazón,
por el temor al rechazo, a la falta de amor, de todo o de nada.
Por el puto miedo que atemoriza nuestro ser,
que se empeña en destrozarnos poco a poco,sin demora,
sin parones ni tiempo para hacernos fuertes y luchar.
Por el angustiante miedo que se hace dueño de nosotros,
por ese que no nos deja ser realmente felices...

Una vez pensé en luchar contra él,
casi lo conseguí pero no resultó..
Ahora sigo intentando luchar,
sigo intentando superarlo...

Y sigo,y sigo y sigo...

1 comentario:

  1. ueee
    ja t has estrenado en el mundo del blog! ya verás, te vas a viciar!! jaja

    En quant al text, a vegades també he sentit aquesta por, por a sentir, al mateix temps. Por que fa por de la por que fa.. però en fi, estic segura que en alguna mil·lesima part d'un segon, aquesta por es trenca, i el trencament ens dóna oportunitats.

    Mola com escrius, un besoww =D

    ResponderEliminar